In april 2024 viel de nieuwe ANWB gids bij ons op de mat. Op zich niets bijzonders. Dat gebeurt wel vaker. Bij het openslaan van de gids, viel de gids open bij een cruise naar IJsland. Meteen werd onze interesse gewekt. Ver weg leefde bij ons altijd nog de wens om een reis naar IJsland te maken. Om deze reis met de camper te maken is wel mogelijk, maar zagen we niet zitten. Nu dit aanbod er kwam dachten we: als het nu zou kunnen, moesten we het maar doen. Natuurlijk doemden er meteen belemmeringen op: "wie vangt onze honden op? kunnen  we wel genoeg medicijnen meekrijgen voor Mieke? We besloten een optie te nemen op deze reis. Vijf dagen hadden we de tijd om te kijken of we de belemmeringen konden wegnemen. Na een paar telefoontjes was er een pension geregeld voor onze honden. Ook onze huisarts werkte mee. Dus werd de optie omgezet in een definitieve aanmelding. Omdat we niet in het hoogseizoen wilden reizen kozen we voor de reis van 31 augustus tot 14 september vanuit Rotterdam met de Rotterdam. Nadat de eerste stappen gezet waren volgde nog het in orde maken van diverse documenten. Plotseling ontdekten we, dat we, vanwege de Brexit, een paspoort nodig hadden in Schotland. Omdat we beiden alleen een identiteitskaart hadden moest ook dat nog worden geregeld. Onze reis, van zaterdag tot zaterdag zou via Schotland naar IJsland en weer terug via Schotland gaan. We zouden de volgende plaatsen aandoen: Kirkwall, Djopivogur, Akureiry, Isafjordur, Reyjavik, Gunnafjordur, Stornoway en Lerwick. We verheugden ons op de reis.

Op vrijdag 30 augustus brachten we onze honden naar het pension. Met een beetje pijn in het hart namen we afscheid. We hoopten dat zij ook een beetje vakantie zouden hebben. Zaterdagochtend 31 augustus bracht onze zoon Thiemo ons naar de boot in Rotterdam. Bij aankomst stond er een onafzienbare rij. We bereidden ons voor op een lange wachttijd. Echter, niets was minder waar. In een enorm tempo leverde iedereen zijn koffers in, werd ingechekt en werd van ieder een foto vastgelegd in een systeem. Bij het inschepen ontving je je pasje van je hut. Om 12.30 stapten wij onze hut binnen. Onze hut was op dek 1, onderin het schip, ongeveer midscheeps. We hadden geboekt voor een binnenhut zonder balkon. De hut was ruim en van alle gemakken voorzien: heerlijk bed, bureau, veel kastruimte, minibar, douche en toilet. Ook heeft elke hut een TV scherm. Daarop kun je zien waar het schip zich bevindt, kun je meekijken over de boeg, de achtersteven, kun je informatie vinden over de plaatsen die je gaat bezoeken etc.

's Middags om 15.00u vertrokken we uit Rotterdam. Het was prachtig weer. Iedereen stond buiten op het dek, dek 10. Het schip heeft 10 dekken, vervoert 2500 gasten en heeft 1100 bemanningsleden aan boord. Van die 1100 zijn er 140 koks en wordt er, om alle verse broodjes etc te maken 1 ton bloem mee aan boord genomen. Een prachtig gezicht om vanaf het water de Erasmusbrug en de skyline van Rotterdam te kunnen zien. We hebben genoten van de vaartocht door de nieuwe waterweg, echt geweldig.

Vanaf dek 10 kijken alle gasten met veel belangstelling naar alle gebouwen en schepen die passeren. Geweldig!

Veel mensen vragen of het niet erg massaal is om met zoveel mensen op een schip te zijn. Het zijn er wel veel maar je merkt er weinig van. De mensen verblijven allemaal op een ander dek en verspreidden zich over het schip. Bij het eten merk je het soms wanneer je even naar een plaatsje moet zoeken. Tijdens onze reis was ongeveer de helft Nederlander, de andere helft kwam uit alle andere hoeken van de wereld. We spraken mensen uit Tokyo die met het vliegtuig naar Frankfurt waren gekomen en met de trein naar Rotterdam. We spraken mensen uit Canada, Allabama maar ook uit Papendrecht. Heel divers en internationaal. Alle mededelingen werden dan ook in het Engels en het Nederlands omgeroepen.

Op het schip was ook kunst te zien. Er was een gallery waar ook schilderijen aangekocht konden worden en er was op elk dek ook kunst te zien.

Onze eerste stop zou zijn in Kirkwall, in Schotland. Kirkwall is een stadje op de Orkney eilanden. Met het schip konden we aanleggen aan de wal. Vandaaruit stonden pendelbussen gereed die ons naar het centrum van het stadje brachten. Ook kon je met dezelfde bus weer terug naar het schip. Steeds wanneer we van het schip afgingen werd de zgn All on boardtijd" bekend gemaakt. Op die tijd moet je weer aan boord zijn. De kapitein wacht niet, behalve wanneer een bus van de HAL door pech te laat van een excursie terug komt.

Wanneer we op de Noordzee geraken merk je meer deining. Omdat we laag in het schip zitten merken we er het minst van. Tijdens een dag op zee is er aan boord van alles te doen: je kunt sporten, zwemmen, lezingen bij wonen, naar de winkeltjes etc. 's Avonds is er steeds een optreden in de zgn Worldstage, het theater van het schip. Ook zijn er op drie plaatsen muziekuitvoeringen. Zelf ging ik op een zeedag nog al eens aan de wandel op het Promenadedek, dek 3. Op dit dek kun je het schip helemaal rondlopen.  Drie rondjes staat gelijk aan 1 mijl= 1,6 km. Vaak trof ik meerdere wandelaars op het dek. Een enkele keer was het dek afgesloten vanwege te ruige zee.

Voordat we in Kirkwall aan wal mogen is het tijd voor de zgn "migratie". Dat betekent dat iedereen, aan boord, langs de douane moet gaan om zin paspoort te laten controleren. Dat gaat uiterst gedisciplineerd waardoor het geheel soepel en vlot verloopt.

Kirkwall is een klein plaatsje. Wanneer we uit de bus stappen zijn de straten nog nat. Het plaatsje wekt de indruk die ik van Schotland heb: nat en grijs. Dit grijze grauwe beeld wordt versterkt doordat de huizen , bijna zonder uitzondering, zijn opgetrokken uit grijs cement. Zo biedt het stadje een troosteloze aanblik. Het eerste valt ons oog op de Sint Magnus cathedral. De kathedraal heeft een poort naar het naastgelegen kerkhof en is opgetrokken uit rode baksteen. Het is van binnen een mooie kerk, met een mooie sfeer. 

Altijd word ik stil van deze immense kathedralen waar duizenden gelovigen steeds en nog steeds samenkomen om hun geloof te belijden. Indrukwekkend dat dit de tand des tijds heeft doorstaan.

Vanuit de kerk steken we over en lopen we naar de winkelstraat van Kirkwall, de Albertstreet. Op weg er naar toe stappen we binnen in een "winkel van sinkel". Een winkel uit vroeger tijd, zoals je ze bij ons niet meer ziet. De winkel is vol gestald met van alles. Even verderop probeert een straatmuzikant wat geld te vergaren. En, tussen de winkel, plotseling een alleraardigst tuintje. Kortom: verrassend.

Via de schoenenwinkel, waar Mieke haar vergeten zooltjes kan kopen en de juwelierswinkel komen we terecht in de haven van Kirkwall. Hier vandaan vaart ook een ferry. Vanuit deze haven zien we ook "onze" Rotterdam.

Na het eten ga ik 'smiddags nog terug. Ik ga te voet. Moet wel de tijd in de gaten houden want de  all on board time is 16.30. Het is wat mistig geworden waardoor de stadssilhouetten goed naar voren komen. Ik loop langs de weilanden en zie de typische muurtjes met gestapelde stenen. Wanneer we de haven verlaten blijven het natte wegdek, de rotonde en de lichtjes achter ons. Nu zullen we doorvaren naar Ijsland, naar Djopivogur, in het zuidoosten van Ijsland. Na het avondeten gaan we naar een optreden van Iris Kroes. ze is een harpiste uit Nederland, die ook liedjes zingt en zelf schrijft. Het is een mooi overtuigend optreden waar we van genieten.

Van Kirkwall naar Djopivogur is anderhalve dag varen. Het schip kan maximaal 21 knopen varen, maar meestal varen we tussen 15 en 17 knopen , afhankelijk van de wind. Djopivogur is een klein plaatsje met 475 inwoners. bezienswaardig zijn de Eggin i Gledivk, de granieten eieren. Het dorp leeft van visserij en toerisme. Wanneer ik 's ochtends vroeg het gangboord uitkijk zie ik dat er even verderop nog een cruiseschip voor anker ligt. Djopivogur heeft een te kleine haven waardoor het schip niet aan de wal kan liggen maar voor anker moet gaan. We gaan dan van boord met zgn tenderbootjes. Deze brengen ons van het schip naar de wal. Voor het tenderen is kalme zee nodig. Dat is gelukkig nu het geval.

Wanneer we aan wal gaan komt net het zonnetje door. Het kleine haventje ligt aan de voet van een berg

Wanneer je hier bent voel je aan alles dat je op Ijsland bent: rust, verlatenheid  maar bovenal de bijzondere luchten, laag hangende wolken, flarden van mist. Het is adembenemend om hier te zijn. Vanaf de haven is het 15 minuten lopen naar de Eggin I Gledivik, de granieten eieren. Elk ei symboliseert een andere vogel die in Ijsland voorkomt. De eieren zijn gemaakt door IJslandse kunstenaars. Een werkstuk waar je niet omheen kunt.

Vanaf dit kunstwerk wandelen we de berg op en wandelen naar de randen. Het oogt vriendelijk maar de berg bevat veel steen en rotsig gesteente. In dit gebied zijn ook hikes. Wij beperken ons tot een kleine wandeling en beklimming met fraaie uitzichten. 

De huizen zijn over het algemeen van golfplaten gebouwd in verschillende kleuren.

en dan die luchten en soms...besneeuwde bergtop......

En 'savonds.......

Dan ben ik diep onder de indruk van wat de natuur vermag.....daar word je stil van.

Van Djopivogur in het zuiden zetten we koers naar Akureiry een mooi plaatsje waar we naar uitkijken. Wanneer we de andere ochtend op het scherm de koers en plaats van het schip zien, ontdekken we dat de kapitein 2 keer heeft geprobeerd het fjord in te varen om Akureiry te bereiken. Even later meldt hij dat wegens de harde wind en , inmiddels code geel, het onmogelijk is om het fjord in te varen . We zullen dus Akureiry niet bereiken. Helaas. We begrijpen de uitleg dat de veiligheid voorgaat. We hebben dus onverwachts een zeedag extra. De kapitein heeft , wegens de storm een lagere snelheid waardoor we meer tijd nodig hebben om de volgende plaats, Isafjordur aan te doen. Tijdens de zeedag vermaken we ons met lezen, wandelen, bijwonen van optredens. Op vrijdag 6 september bereiken we Isafjordur. De naam betekent Ijsfjord. Er wonen 2600 inwoners. Ook hier kan het schip niet aan wal en moeten we "tenderen". Het is mooi rustig weer wanneer we daar 'sochtends om 8.00u aankomen. 

Wanneer we met de tenderbootjes aankomen ligt er wel een ander cruiseschip afgemeerd. Kennelijk is ons schip veel te groot om hier aan te leggen. Wanneer we vanuit het fjord de verte in kijken zien we de met sneeuw bedekte toppen van de bergen. Bergen blijven fascinerend. Zeker ook wanneer de zon een deel beschijnt en een ander deel niet. In Isafjordur is de oude stad bezienswaardig , evenals het Kulturhus. Daarnaast zijn de bergen imponerend met hun hiketrials.   

Wandelend door Isafjordur zien we een camper waarop de eigenaar de landkaart van Ijsland heeft aangebracht. Altijd handig!  Na het bezoek aan dit leuke plaatsje is het tijd om de reis te vervolgen. Nu gaan we op weg naar Reykjavik, de hoofdstad van IJsland, in het zuidwesten. We varen dus van het noorden naar het zuidwesten, tegen de klok in. 

Wanneer we de andere ochtend om 7.00u in Reykjavik aankomen is het bewolkt en droog. De haven maakt echt de indruk van een grotere haven. Vandaag gaan we mee met een excursie die we geboekt het : de Golden circle. We gaan geisers bezoeken, de Gullfoss ( de gouden waterval)

en we gaan naar het Nationale Park. We vertrekken om 11.00u met de gereedstaande bus. Eerst rijden we langs de geothermische zone. Daar zien we hoe IJsland van warm en koud water wordt voorzien.

We rijden nu verder naar de plaats waar de geisers te vinden zijn: Strokkur. Dit gebied kent verschillende geisers, klein en grote. De geiser heeft een kleine krater. daarin borrelt wat water op en soms een beetje stoom. Dat herhaalt zich steeds totdat, geheel onverwachts er een metershoge massa warm water uit de grond spuwt. Het stopt ook weer direct. het is een bijzonder spektakel wat vele, vele, bezoekers trekt.

Een natuurverschijnsel waarvan we onder de indruk zijn. Met deze indrukken stappen we de bus in om naar de mooiste waterval van Ijsland te gaan: de Gullfoss, de gouden waterval. En bij aankomst blijk dat dit niet overdreven is. Een overweldigende hoeveelheid water stort zich daar naar beneden. Via een pad kun je tamelijk dichtbij de waterval komen. Degenen die dat doen zijn gehuld in regenpakken. Maar voordat we de waterval gaan bewonderen hebben eerst een gezamenlijke Ijslandse lunch. deze bestaat uit tomatensoep, rijst, worteltjes/doperwtjes en een flink stuk heerlijke zalm. de een gevulde maag gaan we op pad en kijken we onze ogen uit.

Na dit natuurgeweld gaan we met de bus naar het nationale park Pingvellir. Dit park bevat de scheiding tussen de 2 aardplaten: de euraziatische en het amerikaanse. Deze 2 platen schuiven jaarlijks ongeveer 2 cm uit elkaar. Over miljoenen jaren kan dat een scheiding in IJsland te weeg brengen. 

Het nationale park Pingvellir is sinds 2003 Unesco werelderfgoed. Dit gebied is bijzonder omdat hier het eerste parlement bij elkaar kwam in 930 na Christus, de Vikingen. Het gebied bestaat uit vele rotspartijen, meren, stroompjes en de beroemde kloof tussen de twee aardplaten. Hier tussen door stroomt een stroompje wat uitmondt in het grootste meer van ijsland. het zwemmen in deze stroom, tussen de platen is voor veel duikers iets wat op hun bucketlist staat.

De witte huisjes op de rechterfoto zijn het zomerhuis van de IJslandse premier

Sommige rotsblokken waren de muren van het parlement.

Ook dit bezoek aan het nationale park maakt veel indruk. Fascinerend is ook het spel van de zon, die de bergen voor ons nog beschijnt met een lage middagzon. Na deze geweldige ervaringen gaan we met de bus terug naar ons schip waar we om 19.00u aankomen. Vol met prachtige herinneringen. Eerst nu een hapje eten en lekker slapen. Morgen zien we weer.

Omdat we ook de volgende dag nog tot 17.00u in Reykjavik zullen blijven , gaan we met de pendelbus naar Reykjavik. We worden afgezet bij Harpa, de concertzaal van Reykjavik. Het is een zeer bijzonder gebouw. Het is geheel van glas gemaakt en bestaat uit allerlei geometrische vormen als bv een honingraat. Zowel van buiten als van binnen is het een bijzonder gebouw.

Harpa is een iconisch gebouw van de moderne architectuur in Reykjavik. In de omgeving van Harpa staan meerdere gebouwen in moderne stijl.

Soms wordt oud en nieuw met elkaar verbonden en komt het naast elkaar voor.

Ook heeft Reykjavik streetart of liever house-art. We zien een compleet huis met fraaie lijnen bewerkt en daar tegenover een huis die slechts een deel van het huis heeft bewerkt met een fraaie natuurafbeelding... 

Naast het iconische concertgebouw is ook de Hallgrims kirkja, de Hallgrims kerk, een eyecatcher. De kerk is de grootste van IJsland met een toren van 73 meter. De kerk verbeeldt de lavastroom van een vulkaan. De kerk is van buiten en van binnen een voorbeeld van moderne architectuur.

De kerk ga je binnen door bijzondere kerkdeuren. Ook het interieur is modern zoals bv ook de preekstoel. De kerk heeft het grootste orgel van Ijsland, een 4 klaviersorgel van Klais. daarnaast heeft de kerk nog een tweede orgel.

Vanaf de kerk lopen we verder de stad in. Het centrum is niet zo groot maar heeft veel leuke winkeltjes met dito etalages.

Wanneer we terugkomen op het schip horen we dat, vanwege de storm op zee, ons verblijf in Reykjavik met een nachtje verlengd wordt. Morgen om 12.00u zullen we vertrekken. De volgende dag, wanneer de gangboorden weer open zijn gaan we weer terug naar de stad. Wat we aan dek niet hadden gemerkt was dat er inderdaad een flinke, stormachtige wind staat. We schrikken ervan maar gaan toch door naar de bus die ons weer in het centrum brengt. Omdat we al bijtijds zullen vertrekken, rond 12.00u, kunnen we niet zo lang in de stad blijven. Dat is eigenlijk wel goed ook, want je moet je best doen om overeind te blijven!. Wel weer mooie luchten.......

Dan kunnen we, wanneer de kapitein een gaatje ziet in het weer, de volgende dag eindelijk vertrekken. Doordat we 3,5 dag in Reijkjavik zijn gebleven, is er nu geen tijd meer om Lerwick aan te doen. We zullen dus naar Stornoway varen. Vanwege de storm op zee moet de kapitein 80 mijl omvaren. Zo missen we 3 aanlegplaatsen in onze reis. In plaats van 4 zeedagen zijn het er 7 geworden. best veel. De HAL compenseert alle gasten als tegemoetkoming in deze teleurstelling. Ook wij vinden dat jammer, maar zijn blij met de compensatie. De zee is best ruig... 

Tijdens de zeedagen is er best veel te doen op het schip. Je kunt zwemmen, yoga doen, shoppen, massage nemen, creatief bezig zijn of bv een lezing volgen. We hebben er een paar gevolgd over bv scandinaviers die de wereld veranderden of hoe het komt dat de noordelijke landen zo goed scoren op de geluksthermometer: dat komt door het Hyggen. Een Deense term voor veel familiegenot. Donderdagochtend om 7.00u meren we aan aan de nieuwe kade van Stornoway. Het is mooi weer, de zon schijnt. Van de kade gaan we met de dubbeldekker shuttlebus naar Stornoway. Een mooie rit van 20 minuten. We stappen uit in de haven van Stornoway. Een idyllische haven die uitkijkt op de Castle of Lewis.  

We lopen door de haven en spotten een zeehond. Langs de haven komen we een scheepswrak tegen en in het verlengde een voornaam gebouw met torens. Het centrum oogt een beetje rommelig en ongeordend.

Wanneer we weer terug zijn op het schip, ga ik 'smiddags de natuur in. Het natuurgebied ligt namelijk letterlijk aan onze voeten.

Onverwacht stuit ik op ...een waterval met een mooie tuin.

Dan loop ik weer terug naar de "Rotterdam".

's Avonds word ik getrakteerd op een prachtige ondergaande zon.......de dag voordat we in Rotterdam zullen aankomen.